ตอนที่เราไปดูหนัง มักจะมิตัวอย่างหนังโฆษณษมาฉายให้ดูเป็นน้ำจิ้มก่อน Happy Birthday เป็นเรื่องหนึ่งที่มีฉาก ติดตา ตอนที่ รถที่นางเอกขับมาโดนรถเมลล์ชนลากไปตามถนนเสิยงโครมดังมาก จำได้ว่า ตกใจมากๆกับเสียงและภาพที่เห้ฯปรากฏต่อหน้า ฉากที่ทำให้เราน้ำตาเล็ดอีกฉาก ก็คือตอนที่อนันดา ถาม นางเอกว่า เราดิพอหรือยัง ที่จะเป็นแฟน ตัดสินใจได้ไม่ยากเลยวา เรื่องนี้ ต้องดู เพราะนี่ขนาดหนังตัวอย่าง ยังทำให้น้ำตาไหลได้ ของจริงต้องยิ่งกว่านี้แน่
เราดูเรื่องนี้ ที่ SF เพราะตั๋วฟรียังเหลืออยู่ แถม เขายังแจกซีดีประกอบหนังด้วยแผ่นนึง คุ้มไปเลย รอบที่เราดูมีคนดูไม่เยอะเท่าไหร่ ซัก 20 คนเห็นจะได้ นั่งกระจายไปเป็นคู่ๆ
หนังเปิดฉากมาด้วยความน่ารักของเนื้อเรื่อง น่ารักจริงๆนะ ไม่ได้แกล้วพูด ไม่รู้คิดได้ไง ที่พระเอกใช้ หนังสือในร้านขายหนังสือเป็นสื่อ ในการรู้จักกัน ไอเดียเก๋กู๊ดสุดๆ เสียอย่างเดียว นางเอกไม่ค่อยสวยเท่าไหร่เลย แต่ก้น่ารักดี ( ยิ่งดูยิ่งคิดถึงนางเอกเรื่อง หลวงพระบาง คนนั้น น่ารักมากก ) แต่จากการที่เราได้ดูหนังตัวอย่างมาแล้ว เาก็เลยเดาเรื่องได้ไม่ยาก ว่าหนังต้องกานำเสนออะไร ก็ไม่ต้องคิดมากเลย ดูไปเรื่อยๆ ถึงฉากไหนที่ทำให้เราตกใจ เราก็เตรียมใจไว้ล่วงหน้าแล้ว เลยไม่ตกใจเท่าไหร่ ดูไปถึงตอนที่ พระเอกเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้นางเอก แล้วก็สะท้อนใจ เออ เว๊ย โคตรรักกันเลย เป็นเราๆจะทำได้มั๊ยวะเนี่ย หรือถ้าเรานอนเป็นผักอยู่อย่างนั้น จะมีใครมาดูแลเราขนาดนี้มั๊ยวะ เฮ้อ
แต่แปลกใจ แล้วก็ ช็อกระครกัน เมื่อตอนจบ โผล่หน้านางเอกตอนแก่ออกมา จับมือกันกะหนุงกะหนิง กับพระเอก นั่งดูดาวกัน แล้วก็งง อ้าวตกลงมันไม่ตายหรือวะ แล้ว มันหายหรือว่ายังไงแน่ เพราะตอนจบที่โผล่หน้ามานี่ ไม่หือไม่อือนะ แต่จับมือได้ เลยไม่แน่ใจว่า ตกลง สถานภาพของนางเอกเป็นไงแน่ เปฌนปริศนาน่าพิสูจน์
สรุป เป็นหนังรัก อีกแนว ที่ไม่ได้ครองรักอย่างหวานชื่น แต่เป็นอีกรูปแบบหนึ่งที่โคตรเสียสละ ดูแลกัน อย่างกับพ่อเลี้ยงลูกอ่อน ดูแล้วเศร้า แต่น้ำตาไม่ยักไหลพรากๆอย่างที่ตั้งใจไว้แต่แรกนะ สารภาพว่ามีแหมะออกมามั่ง แต่แค่ หยดสองหยด ไม่ฟูมฟายอย่างที่ตั้งใจไว้ เสียดายจัง ภาพในเรื่องสวย โดนใจสุดๆ หลายฉาก อย่างวิวตรงที่นางเอกไปนั่งวาดรูปนั่นก็สวยมาก ผิวน้ำมีไอลอยบางๆอยู่ด้วย แปลกตาไม่เคยเห็นที่ไหนเลย แล้วก็ฉากใส่เสื้อผ้าแต่งงานก็น่ารักดี ได้ยิน พงษ์พัฒน์บอกว่า ไปถ่ายที่แม่ฮ่องสอน ตอนเราไป ไม่ยักเห็น เรื่องนี้ จะมีเด่นก็ตรงไอเดียหนังสือ ฉาก วิวต่างๆ แล้วก็ เพลง ที่เหลือ ก็ธรรมดา ไม่มีอะไร โดเด่น อนันดาก็เล่นดี ตอนน้ำตาไหลดูแล้วน่าสงสาร แต่ตอนแก่ ดูไม่ค่อยเหมือนเท่าไหร่ รวมๆเราว่าหนังทำได้โอเค ยกเว้น ตอนกลางเรื่องไม่ค่อยมีเนื้อหาเท่าไหร่ มีแต่ถ่ายให้ดูตอนที่ดูแลนางเอก เลย น่าเบื่อไปนิด รวมๆเราให้ 7.4 เหมือนกัน

เนื้อเรื่องย่อ เรื่องนี้โฆษณาว่าเป็นหนังรักในแบบ พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง ของขวัญจากคนมือบอน 2 คน กับความรักในแบบของพวกเขา เป็นเรื่องราวความรักของชายหนุ่ม "เต็น" (อนันดา เอเวอริ่งแฮม) และหญิงสาว "เภา" (ฉายนันทน์ มโนมัยสันติภาพ) ที่บุพเพสันนิวาสชักนำให้พวกเขาได้มารู้จักกันผ่านตัวหนังสือ ในหนังสือท่องเที่ยวที่เต็มไปด้วยข้อความที่ถูกเขียนส่งต่อให้กันและกัน โดยที่พวกเขาไม่เคยแม้แต่พบหน้ากัน แต่มันกลับกลายเป็นสื่อกลางที่ทำให้คนมือบอน 2 คนได้มาพบและรู้จักกัน "จีบได้เปล่า? คิดจะจีบเค้าน่ะ ดีพอแล้วเหรอ" คำถามที่ "เภา" ทิ้งไว้ให้ "เต็น" ในระหว่างที่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่กำลังคืบหน้าไปอย่างช้า ๆ กระทั่งถึงวันครบรอบวันเกิดของ "เต็น" ในขณะที่"เภา" ได้เดินทางนำของขวัญวันเกิดมามอบให้แก่ "เต็น" แต่ว่าของขวัญชิ้นนั้นกลับไปไม่ถึงมือของ "เต็น" มีเพียงข้อความที่ "เภา" เขียนทิ้งไว้ในการ์ดอวยพรวันเกิดให้กับ "เต็น" ว่า "สัญญานะว่าจะดูแลกันตลอดไป..." และนี่คือจุดเริ่มของการพิสูจน์คำสัญญาที่ "เต็น" มีต่อ "เภา"

Synopsis : Destiny has brought Ten and Pao to meet through a story in touring book at a bookshop. Though they haven't seen each other yet, the letters in the book was written and sent to both of them. Til one day, when they meet by chance, the acquaintance they've made through the book begins to blossom and develop their love. They vow not to be apart from one another no matter what would come. There's a twist when Ten doesn't get his birthday present that Pao sends to him, but he still holds on to the vow that one day they'll be together forever.